Berenloop 2012

Zondag 4 november was het eindelijk zover, dat na 3 maand voorbereiding de Berenloop marathon op het programma stond.
De Berenloop is geen gewone hardloopwedstrijd. De Berenloop is bijzonder, niet alleen vanwege het zware parcours, maar ook vanwege de sfeer die tijdens het marathonweekend op Terschelling heerst. Vrijwel iedereen op het eiland is betrokken bij de Berenloop: als loper, als supporter, als vrijwilliger of als toeschouwer. En dat voel je!

Bovenstaande heb ik gekopieerd van de website www.berenloopterschelling.nl en dat klopt helemaal, er is geen woord van gelogen. Een ieder die aan de hele of halve marathon meedoet waant zich af en toe een held als hij of zij door de menigte wordt aangemoedigd en vooruit geschreeuwd en geklapt (lees applaus door toeschouwers!)
Er hadden zich voor de halve marathon 3344 en voor de hele marathon 570 atleten opgegeven. En daartussen Cees en ondergetekende.
In eerste instantie zou ik samen met mijn vrouw het hele weekend  bij Cees logeren, maar omdat ik in het voorjaar ook al de marathon van Barcelona ga lopen heb ik hier budgettair gezien van af moeten zien.
Hierom ben ik samen met  de vrouw zondagmorgen om 6:00 opgestaan en zijn we samen met ook nog de hond  naar Harlingen gereden en daar hebben we de boot van 9:15 genomen. Aan boord waren de meeste passagiers in hardloopkleding vergezeld door aanhang wat hen zou gaan aanmoedigen. Gelukkig was het weer nu een stuk beter als de dag ervoor, hoewel de voorspellingen ons niet echt goed gezind leken.
Nadat we aangemeerd waren en van de steiger af liepen stond het orkest al voor ons te spelen. Vanaf het haventerrein gingen we naar de start plaats onderaan de brandaris, na hier wat rondgekeken te hebben zijn we door gelopen naar de sporthal om me daar om te kleden.
Om twaalf uur stonden we weer in de buurt van de brandaris, waar om twaalf uur de halve marathon werd weggehoornd. Het startschot is hier namelijk in de vorm van de hoorn van de brandaris  die een seconde of tien een oorverdovend geluid voort brengt.
Al snel kwam de menigte, ze stonden van de brandaris tot aan de haven, vooruit en gingen op weg voor hun 21,1 kilometer.
Nu nog tien minuten wachten en eindelijk was het dan zover, na afscheid genomen te hebben van vrouw en hond, kon ik het startvak in gaan. Onderweg hiernaartoe  kwam ik Cees en familie ook al tegen en konden we samen gaan.
In het startvak kwam ook lou Rijk uit Usquert, vergezeld door zijn broer er nog bij. Nadat we een beetje bijgepraat waren ging de hoorn en weg konden we. Op weg naar een nieuw avontuur en uitdaging, namelijk 42,2 kilometer schitterend Terschelling…
Ik had mezelf voorgenomen om rustig te starten en te proberen een negatieve split te lopen, vorig jaar hebben Rene en ik het ook zo gedaan en hadden we aan het einde nog energie over om te versnellen.
De eerste 15 kilometer hadden we windkracht 3 tegen, wat op zich niet erg is als je bedenkt dat je daarna draait en de wind in de rug hebt. Ik kon tot hier het  tempo mooi vasthouden, wat daarna  wel moeilijker werd omdat er door de duinen wel steeds wat hoogtemeters overwonnen moesten worden. Na deze duinen met geweldige vergezichten ging het door het bos behoorlijk omhoog voor de 2^e keer aan op Hoorn waar ook de Terschellinger volkszanger Hessel zijn kroeg heeft. Hem zouden we later nog zien optreden bij de prijsuitreiking.
Vanaf hier ging het weer richting duinen op afstand kon ik de huisjes bij Midsland aan zee al zien liggen, hier zouden we het strand op moeten straks. Maar de gedachte dat je er bijna was was helemaal fout, daar er eerst nog richting Midsland noord gerend moest worden, en daarna weer richting zee…. Hier stond echter wel een heel legertje toeschouwers opgesteld wat wel een kick geeft als de hele menigte ineens voor jou gaat juichen en klappen. Zo waan je je even een echte ster.
Nu nog een paar kilometer en de klim van een meter of 20 richting strand kan genomen worden. Bijna boven gekomen is het nog net geen wandelen, maar goed je bent aangekomen en ik kreeg even een kick van de aanblik van de zee en net op dat moment een mooi nummer via de oordopjes.
Nu naar beneden en dan door het rulle zand om vervolgens wat harder zand op te zoeken en wel bijna 3 kilometer lang. Dit deed het tempo aardig zakken en de negatieve split werd al snel positief. Wat hier verder erg moeilijk aan is is het feit dat de meeste mensen de man met de hamer tegenkomen zo rond de 32 kilometer. Ik kan dan ook wel stellen dat de marathon hier pas echt begint. Wat hier verder begon dat was de regen die nu ook van zich liet spreken, gelukkig bleef het bij een miezer regen.
Bij iets meer dan 35 kilometer mocht ik wederom via het rulle zand een weg omhoog banen voor het laatste stuk. Dit is de long road en voert het eerste gedeelte door de duinen en vervolgens door het bos richting West Terschelling. Deze weg lijkt inderdaad geen eind aan te komen. Op een gegeven moment was er muziek te horen en denk je ik ben er bijna, mooi niet want de muziek stond lekker hard aan en het duurde nog minstens een kilometer.
Het was echter zeer de moeite waard om hier langs te mogen rennen, de buurtvereniging had muziek, een sneeuwkanon en een heel peloton toeschouwers die weer voor elke atleet juichten. Het leek wel of hier de finish al was.
Nu nog 1 kilometer door het dorp uiteindelijk kwam ik door wat kruip door sluip door straatjes , de finish straat in richting de brandaris. Op ditzelfde moment klonk door de speakers “you’ll never walk alone” waarvan ik ook goeie herinneringen bewaar.Bij de start van de Rotterdam marathon, komt onze good old Lee Towers namelijk elk jaar in een hoogwerker omhoog om dit lied voor de start ten gehore te brengen.
Verder rennen richting finish ging nu over de rode loper, waar ik in een tijd van 3:36:17 finishte. Hier was ik zeer content mee, het was 7 minuten sneller als het vorige jaar. Hiermee werd ik 32^e van de 153 deelnemers bij de mannen 40+, van de recreanten.
Nadat ik weer wat op adem gekomen was en een medaille om mijn nek gehangen kreeg kwam mijn vrouw er ook al aan met de hond om me te feliciteren. Daarna een bouillon gedronken en wat fruit genomen.
Nu werd het tijd om lekker te gaan douchen en om te kleden. Dus moesten we eerst weer een halve kilometer richting de sporthal. Van het douchen kwam het nog niet zo gauw, omdat we eerst langs de kramen van de buurtvereninging moesten, de mensen die er achter stonden spoorden een ieder aan om vooral wat soep en andere lekkers te nemen. Na de soep nog even een lekkere borrel genomen, een lekkere Terschellinger kruidenbitter.
Hierna toch gedoucht en weer een halve kilometer door de steeds erger wordende regen weer richting finish gelopen en hier maar een kroeg binnengegaan om wat te drinken.
Hier zou Cees later ook binnenkomen, hij vertelde er 4:48 over gedaan te hebben en was hier ook wel tevreden mee.
Na afscheid genomen te hebben van Cees en familie gingen we op zoek naar een plek waar we even wat konden eten. Dit was nog niet zo eenvoudig, maar na een omzwerving door het dorp kwamen we aan in de Loods, een nieuw restaurant, welke ook al helemaal vol zat. We mochten nog wel bij de haard zitten en konden hier nog wat drinken en bitterballen bestellen. Het vetpercentage moest ook weer een beetje op peil komen namelijk.
Nu was het weer tijd om richting boot te gaan welke ons weer naar Harlingen moest brengen. In de veerterminal konden we nog net het laatste nummer van Hessel horen, het heette terug naar Terschelling, en wat mij betreft zeker van toepassing!
Na een goeie overtocht en terugreis waren we uiteindelijk om 22:45 weer thuis, moe maar voldaan.
Ik kon dan ook terugkijken op een sportief gezien geweldige dag en qua sfeer en enthousiasme van vrijwilligers en publiek ook super, daarnaast was het weer een eer om hier in deze omgeving mijn kilometers te mogen maken.
RW