Borkumer Meilenlauf

Zaterdag 1 september was het tijd voor een nieuwe uitdaging, bedoeling was om deze keer aan een internationale wedstrijd mee te doen, dit in de vorm van een halve marathon en wel op ons buureiland Borkum.
Aan de start zouden namens de Eemsmondrunners Rene Rijploeg, Roelof Berends en ondergetekende verschijnen.
Om 9:15 ging het na de nodige voorbereidingen richting Uithuizermeeden, alwaar ik na een tussenstop om wat bolletjes bij de supermarkt te scoren, Rene af ging halen. Deze stond al keurig te wachten. Vanaf hier ging het richting Oude Schip, hopend dat Roelof zijn boerderij niet was ondergelopen. Een dag eerder hadden ze er een wolkbreuk gehad namelijk. Daar aangekomen bleek Roelof nog op het droge te staan en zijn boerderij gelukkig  ook.
Toen konden we richting de boot rijden, dit was toch nog een aardig ritje, ondanks dat Roelof zijn boerderij de Eemshaven bijna aanraakt, zo dicht ligt deze erbij. Bij de boot aangekomen zagen we ook al een behoorlijke delegatie van loopgroep Bedum en loopgroep Groningen.
Nadat we kaartjes gekocht hadden en een mooi plekje in de zon buiten aan dek gevonden hadden, vertrok de boot om 10:15. Precies op schema. Halverwege bleek de zon ons in de steek te laten voor bewolking, wat natuurlijk niet de bedoeling was. Maar het weer was gelukkig niet zo als de dag ervoor, dus wat hadden we te klagen, helemaal niets. Nadat we een uur later op Borkum gearriveerd waren en het eiland per treintje waren overgestoken kwamen we tegen 11:30 in het dorp terecht waar we zijn moesten. Hier aangekomen konden we achter Rene onze gids van deze dag aan lopen naar de uitgifte van de startnummers in der Kulturinsel. Rene had namelijk een jaar in de bediening gelopen op Borkum en wist zo in ieder geval alle kroegen te vinden, de rest ook wel zo bleek.
Nadat we de startnummers hadden opgespeld en de rest van de voorbereidingen gedaan hadden, konden we rustig ons klaar gaan maken voor deze internationale wedstrijd. Zo’n half uur voor de start, welke om 13:00 was waren de wolken ook verdwenen en begon de zon lekker te schijnen. Na nog wat inlopen, even op het strand gestaan te hebben gingen we richting de start. De eerder gehouden 5 km wedstrijd was nu ook afgelopen, dus nu was het de beurt aan de 10 km lopers en de halve marathon deelnemers. 10 min na onze start zouden er nog een hele groep Nordic Walkers ook deze tocht gaan lopen met de welbekende prikstokken.
Roelof en ik besloten samen te gaan voor een tijd iets onder mijn pr, hierover straks meer.
Na het startschot was het een beetje dringen om de boulevard af te rennen richting de duinen, hier was gelijk de eerste klim al een feit. Er zouden er nog velen volgen..
Vanuit de rand van de duinen hadden we een mooi vergezicht over de zee, en dan weet je het, ook hier doe ik het voor!
Na een paar kilometer ging het de duinen in met de nodige beklimmingen om het eiland een beetje over te steken richting de wadden kant. Hier was het na zo’n 6 kilometer weer door de duinen, dus klimmen, en kwamen we weer aan de kustlijn. Hier weer een mooi vergezicht over de zee en een windkracht 4 tegen… Vanaf hier ging het weer richting het dorp en boulevard. Al voor het eerste rondje voltooid was was het behalen van een pr een broken dream, dus werd gang gezet richting boulevard of broken dreams… Tot aan dit moment lagen we al niet meer op schema en had ik Roelof al gevraagd het iets kalmer aan te doen. Hier over de finish komende konden we de gang er nog goed inhouden, maar na de eerste beklimming hebben we toch nog maar iets rustiger aangedaan, we wisten nu wat er nog komen ging. Na de eerste waterpost nog wat water tot ons genomen en geloosd, ging het weer  richting de andere kant van het eiland. De laatste 3 kilometer vertelden mijn ledematen dat ze het niet meer zagen zitten om Roelof koste wat het koste bij te houden. Bij mij was de vut er aardig uit, Roelof daarna maar aangemoedigd om vooral in zijn eigen tempo door te gaan. De laatste kilometers waarbij ook weer het nodige klimmen en dalen gedaan moest worden waren zwaar te noemen. Dit ook omdat later bleek dat het parcours 600 meter langer was als de normaal geldende 21,1km voor een halve marathon.
Roelof kwam dus als eerste binnen, op een gezellig drukke boulevard, hier aangemoedigd door een enthousiast publiek, in een tijd van 1:41: en nog wat, ik eindigde dus na hem in 1:42:09. Dit was dus 7 minuten langzamer als de beoogde eindtijd van 1:35, maar dat mocht de pret niet drukken. Nadat ik over de finish was en een mooie medaille in de vorm van een borkummer vuurtoren omgehangen had gekregen, was het tijd voor wat water, fruit en zoute sticks om het zoutgehalte weer wat op te vijzelen. Nadat ik samen met Roelof weer op krachten gekomen waren besloten we om Rene aan te gaan moedigen in zijn laatste meters richting de eindstreep. Na 2 uur en 5 minuten kwam Rene de boulevard op rennen.
Nadat ook Rene weer op krachten gekomen was konden we richting het mooie overdekte zoutwater zwembad(lees: kurort) gaan, alwaar we 90 minuten mochten zwemmen. Nadat we het zwembad verkend hadden en nog een aantal baantjes getrokken hadden was het tijd geworden om al het zout, van zowel het water als het lichaamszweet er af te douchen. Misschien een tip voor andere wedstrijden, want zo’n zwempartij na een wedstrijd doet je wel goed.
Nadat we hierom een uur of vier uitliepen, hadden we nog anderhalf uur over voor we weer op de trein moesten stappen richting boot. Nu was het besluit dan ook snel gevallen om een welverdiend biertje te gaan drinken op een terrasje in de drukste straat van Borkum.
Het bier smaakte goed, het was alleen jammer dat ze geen bratwursten verkochten hier, dus zijn we maar op stap gegaan om er wat te gaan zoeken. Helemaal aan het andere einde van deze straat hebben we deze kunnen bestellen. Roelof wou zijn Garmin wel weer aan zetten, zodat ook deze kilometer er bijgeteld zou worden.
Na nog een ijsje genomen te hebben was het tijd voor de terugreis. Nu op de boot aangekomen konden we weer hetzelfde plekje bemachtigen als de heenreis en ook nu konden we nog even van de zon genieten. Na een half uur varen werd het wel wat kouder maar we lieten ons natuurlijk niet kennen en bleven gewoon zitten. Na een tijdje kwam er ook nog iemand van loopgroep Bedum bij ons staan, welke een naam genoot was van Rene la Crois. Hij vertelde zich een beetje zorgen te maken om Rene, gezien de laatste gelopen eindtijden van laatstgenoemde. Nadat we hem een beetje gerustgesteld hadden en vertelden dat het vast wel goed zou komen namen we afscheid en legde de boot al weer bijna aan in de Eemshaven.
Na de auto weer gevonden te hebben konden we Roelof weer afzetten bij zijn boerenbedrijf, waar hij de kalveren nog moest voeren. Daarna Rene weer afgezet, welke vertelde dat hij de volgende morgen om 7:30 weer in de bus moest om de B junioren van FC Groningen moest vlaggen in Amsterdam. Ik kwam er nog het beste vanaf omdat ik de volgende een dagje dierentuin met de familie ging bezoeken.
Om half acht was ik weer thuis en maakte me op voor een hele rustige avond.
Al met al was het een gezellig dagje uit met sportief gezien een zware tocht, maar wel een hele mooie. Wat mij betreft volgend jaar weer..
 
RW